زمینه آزمایشگاه‌های مربیگری(کوچینگ و منتورینگ)

نسل هزاره سوم به شدت خواستار رویکردی عینی، عملی، عینی و منطقی به اهداف یادگیری است، بنابراین بازیگران مسئول آموزش حرفه‌ای اولیه، به دنبال برنامه‌های آموزشی هستند که جهت‌دهی به آموزش و توسعه شایستگی‌های کاربردی ابزاری برای هر خط باشد.

از تخصص آموزش این توانایی‌ها توسط برنامه‌های آموزشی مربیگری (کوچینگ) و راهنمایی تسهیل می‌شود، زیرا یادگیری رفتار حرفه‌ای را نمی‌توان به‌صورت کوچک‌تر به‌عنوان یک فعالیت تقلید یا اقدامات ساده هدایت‌شده، برنامه‌ریزی شده و کنترل شده در نظر گرفت.

آموزش در یک حرفه، به‌ویژه اگر ابتدا شامل تعامل بین دو یا چند نفر باشد، مستلزم توسعه شخصی در خط توسعه حرفه‌ای است.

فقط این پیشرفت شخصی و حرفه‌ای در آزمایشگاه‌های مربیگری (کوچینگ و منتورینگ) در آموزش اولیه مددکاران اجتماعی و معلمان / مربیان آینده دنبال می‌شود.

نیاز به توسعه این آزمایشگاه‌ها در سال‌های گذشته به دلیل موارد زیر احساس می‌شد: توانایی پایین دانش‌آموزان در ارتباط بین سطح اطلاعاتی شایستگی (دانستن) با مهارت‌ها (توان) و به‌ویژه با نگرش‌ها (من حق دارم) و ادغام واقعی و مؤثر اینها در یک واحد کامل از هویت حرفه‌ای؛ هر دو حرفه مستلزم “در عمل” کل سیستم شخصیت هستند، یعنی خودآگاهی خوب و رشد شخصی.

هر دو حرفه شامل تعامل با دیگران و در نتیجه رشد هوش هیجانی و هوش اجتماعی است. تغییرات سریع در جامعه (کلی) و بازار اشتغال (به طور خاص)

مستلزم خلاقیت و به‌روزرسانی نه‌تنها اطلاعاتی، بلکه از نظر استراتژی‌های عمل است (در جامعه پست‌مدرن “بودن” تعیین‌کننده “داشتن” و “انجام‌دادن” است).

در نتیجه مقاله زمینه آزمایشگاه‌های مربیگری(کوچینگ و منتورینگ) می توان دو تعریف را بیان کرد:
کوچینگ: مطابق با فدراسیون بین المللی کوچینگ (ICF)، کوچینگ را همکاری با مراجعان در یک فرایند فکری و خلاقانه می داند که با الهام بخشی به مراجعان سبب می شود تا پتانسیل های شخصی و حرفه ای افراد به حداکثر برسد.

می توان گفت کوچ کسی است که مراجعش را در رسیدن به اهدافش راهنمایی و هدایت کرده

و به او کمک می کند تا به تمام پتانسیل های خود برسد.
منتورینگ: یک تعریف جامع و ساده از منتور، آن را مشاوری با تجربه و قابل اعتماد می داند. فرهنگ لغت کسب وکاری، منتورینگ را سیستم آموزشی کارکنان می داند که یک فرد باسابقه و باتجربه (منتور) به عنوان مشاور و راهنمای افراد جوانتر و کارآموز منصوب می شود. منتور می‌بایست حمایت ها و بازخورهای لازم را به فردی که تحت آموزشش است، ارائه دهد.

پس می توان گفت یک منتور کسی است که دانش، مهارت ها و یا تجربه خود را با دیگران به اشتراک می گذارد

و به پیشرفت و رشد دیگران کمک می کند.
ممکن است با این تعاریف، تفاوت های کلیدی منتورینگ و کوچینگ، مشخص و شفاف نشود. یکی از بارزترین تفاوت ها این است که منتورینگ سبکی دستوری و مستقیم دارد درحالیکه در کوچینگ به صورت غیردستوری عمل می شود.