مربیگری و راهنمایی برای مددکاران اجتماعی و معلمان

مربیگری و راهنمایی در برنامه‌های کارشناسی برای مددکاران اجتماعی و معلمان :

خلاصه: این مقاله تحلیلی از استراتژی‌های مربیگری مورداستفاده در مرحله نهایی برنامه‌های کارشناسی برای مددکاران اجتماعی و معلمان آموزش ابتدایی و پیش‌دبستانی را به‌منظور شناسایی “بهترین عملکرد” مربیگری و راهنمایی ارائه می‌دهد.

برای دستیابی به این هدف از تحلیل تطبیقی مدل‌های مربیگری بر اساس معیارهای زیر استفاده شد: رضایت دانشجویان و مربیان مرتبط با روش‌های مورداستفاده.

ادراک دانش‌آموزان / معلمان از اثربخشی روش‌های مورداستفاده؛ مصرف منابع (مادی، انسانی و زمان). مقایسه فعالیت‌های مربیگری در دو تخصص برای شناسایی فرصت‌های نوآوری برای آموزش در برنامه‌های کارشناسی برای معلمان و آموزش مددکاران اجتماعی انجام شد.

متخصصان در این زمینه‌ها شرایط نمایندگی و ارتباط مستقیم با مشتریان (بزرگسالان و/یا کودکان) و شرایط افراد با اهداف آموزشی و توانمندسازی مشترک دارند.

مفروضاتی که پژوهش را از آن‌ها شروع کردیم عبارت بودند از:

زمانی که رضایت دانش‌آموز از روش مربیگری مورداستفاده، با رضایت مربی خود دررابطه‌با همان روش همبستگی مثبت داشت، یک روش «بهترین عمل» است.اگر درک دانش‌آموز از اثربخشی با اثربخشی درک شده از روش توسط مربی همبستگی مثبت داشته باشد، بهترین تمرین وجود دارد.

در رابطه با موضوع مربیگری و راهنمایی در برنامه‌های کارشناسی برای مددکاران اجتماعی و معلمان باید گفت:

روش برترین تمرین به کاهش مصرف منابع، زمان و انرژی انسانی دلالت دارد آزمایشگاه‌های مربیگری برای توسعه مهارت‌های فردی برای ایفای موفقیت‌آمیز نقش‌های حرفه‌ای در مددکاری اجتماعی و آموزش ابتدایی و پیش‌دبستانی طراحی شده اند.روش‌های تحلیل بر اساس پارادایم شناختی (کارایی و اثربخشی روش‌های آموزشی توسط هر شرکت کننده در برنامه مربیگری با ارجاع هر رویداد به شناخت خود ارزیابی می‌شود) و پارادایم تجربی (تجربه یک روش به شرکت‌کنندگان اجازه می‌دهد تا مجموعه انتقادی خود را بیان کنند) ساخته شده است.

شاخص‌های رضایت/عملکرد:
شاخص‌های رضایت/عملکرد که چارچوب مرجعی برای ایجاد بهترین عملکرد را تشکیل می‌دهند. تحقیق کیفی، اکتشافی است. ما از چارچوب های عملکرد مربیان صحیح است.

اطلاعات از یک نمونه قصد، بدون ساختار، متشکل از یک گروه ۶۰ دانش‌آموز و ۳ مربی جمع آوری شد. نتایج تحقیق، فرضیه اول را تأیید کرد و شرایط لازم برای درنظرگرفتن یک روش را به‌عنوان «بهترین عملکرد» نشان داد.